سانسور اینترنت در سال ۲۰۲۲ و تأثیر محدودیت‌های آن

سانسور اینترنتی چیست؟

سانسور اینترنتی، عملی است برای ممنوع کردن یا سرکوب محتوای آنلاین خاص. این محتوا می‌تواند هر چیزی باشد؛ اما معمولاً شامل موارد زیر است:

• پورن
• تورنت
• رسانه‌های اجتماعی
• رسانه‌های خبری
• وب‌سایت‌های خارجی

سانسور فقط در سطح دولت مانند کشورهایی مثل چین که وب‌سایت‌های خارجی را تحت فایروال بزرگ ممنوع می‌کنند، انجام نمی‌شود. این موضوع می‌تواند در خانه، محل کار، و با منبع اصلی، ارائه‌دهنده خدمات اینترنتی شما اتفاق بیفتد.

در خانه: سانسور اینترنت در خانه معمولاً به شکل کنترل‌ والدین انجام می‌شود که در آن والدین از لیست‌های سیاه و مسدودکردن کلمات کلیدی برای ایمن نگه‌داشتن فرزندانشان در فضای آنلاین استفاده می‌کنند. لیست‌های سیاه لیستی از وب‌سایت‌هایی هستند که فیلتر شده‌اند. این پایگاه‌های داده به طور مداوم برای آخرین محتوای وب نامناسب به روز می‌شوند. از سوی دیگر، مسدودکردن کلمات کلیدی، صفحات دارای آن کلمات را از دید پنهان می‌کند و آنچه را که بچه‌ها آنلاین می‌بینند کنترل می‌کند. والدین همچنین می‌توانند از فایروال‌ها برای مخفی کردن محتوا استفاده کنند که می‌تواند به‌صورت سخت‌افزاری یا نرم‌افزاری باشد.

در محل کار: آیا تابه‌حال به دلایل شخصی در محل کار از اینترنت استفاده کرده‌اید؟ اگر این‌طور است، شما بخشی از 43 درصد از کارمندانی هستید که زمان واقعی کار خود را اغراق می‌کنند. به همین دلیل است که کسب‌وکارها اغلب نه‌تنها برای مسدودکردن محتوای نامناسب بلکه برای افزایش بهره‌وری، اینترنت را سانسور می‌کنند. بسیاری از کسب‌وکارها از فایروال‌ها برای مسدودکردن صفحات وب خاص یا کل دامنه‌ها استفاده می‌کنند.

ارائه‌دهندگان خدمات اینترنتی: در نهایت، سانسور می‌تواند در سطح ارائه‌دهندگان خدمات اینترنت که به‌عنوان ISP شناخته می‌شوند انجام شود. از نظر تئوری، ISPها می‌توانند وب‌سایت‌های خاصی را مسدود کنند.

سانسور اینترنت چگونه کار می‌کند؟

همان‌طور که تخم‌مرغ را می‌توان به روش‌های مختلف سرو کرد، سانسور اینترنتی نیز می‌تواند با استفاده از روش‌های مختلف رخ دهد.

دستکاری DNS

دستکاری DNS تکنیکی است که هکرها می‌توانند از آن برای دسترسی به رکوردهای DNS استفاده کنند. هنگامی که آنها دسترسی پیدا کردند، می‌توانند تغییراتی ایجاد کنند و به کل شبکه‌ راه یابند. این می‌تواند منجر به ویروسی کردن یا جمع‌آوری اطلاعات برای سرقت شود.

مسدودکردن آدرس‌های IP

یکی از روش‌های رایج سانسور اینترنتی، مسدودکردن آدرس‌های IP است، کد اعدادی که به رایانه‌تان می‌گویند وقتی نام دامنه را تایپ می‌کنید، به کجا بروید. برخی از آدرس‌های IP را می‌توان به‌صورت ad-hoc یا از طریق منطقه مسدود کرد که معمولاً به‌عنوان مکان جغرافیایی یا مسدودکردن جغرافیایی شناخته می‌شود.

فیلترکردن کلمات کلیدی

معمولاً در کنترل‌های والدین استفاده می‌شود. در این حالت کلمات کلیدی خاص، به‌صورت خودکار یا دستی مسدود می‌شوند.

فیلترکردن بسته‌ها

برخی فایروال‌ها به‌جای فیلترکردن بر اساس نام دامنه یا کلمات کلیدی، تصمیمات پردازش خود را بر اساس موارد زیر اتخاذ می‌کنند:

• پروتکل‌ها
• پورت‌ها
• آدرس‌های شبکه
• آدرس IP منبع
• نشانی آی پی مقصد

به‌جای فیلترکردن فایروال برای ترافیک مخرب، همان‌طور که معمولاً با اکثر نرم‌افزارهای آنتی‌ویروس انجام می‌شود، این فیلترها فقط بر اساس آدرس IP مبدا و مقصد هستند. دسترسی به آدرس‌های IP شناخته شده داده می‌شود و بالعکس.

شکل‌دهی ترافیک

شکل‌دهی ترافیک راهی برای مدیریت پهنای باند است که به برنامه‌های خاص اجازه می‌دهد بهتر از سایرین عمل کنند. درحالی‌که برنامه‌های اولویت‌بندی شده بدون مشکل اجرا می‌شوند و برنامه‌هایی که اولویت‌بندی نشده‌اند، متوقف یا کند می‌شوند.

لیست سیاه شماره پورت

آخرین اما نه کم‌اهمیت‌ترین، لیست سیاه شماره پورت زمانی است که یک ISP ترافیک را تنها بر اساس پروتکل حامل و شماره پورت خود مسدود می‌کند و آدرس‌های IP را نادیده می‌گیرد. این اجازه می‌دهد تا کل برنامه‌ها را مسدود کنید، نه فقط وب‌سایت‌های خاص.

سانسور اینترنت در سراسر جهان

سانسور اینترنتی در کشورهای مختلف بسیار متفاوت به نظر می‌رسد. Reedomuse، یک سازمان غیرانتفاعی که از آزادی رسانه‌ها و آزادی بیان دفاع می‌کند، فهرستی سالانه از تمام کشورهای جهان را تهیه می‌کند که از نظر سطح سانسور اینترنتی رتبه‌بندی شده‌اند.

کشورهایی که کمترین سانسور را دارند:

کانادا: هیچ کنترلی بر روی استفاده از اینترنت، چه محتوای مذهبی، سیاسی، یا رسانه‌های اجتماعی ندارد.

ایسلند: دارای نرخ بالای دسترسی به اینترنت، محدودیت‌های کم و حتی قوانین گسترده‌ای برای حمایت از افشاگران است.

در این بین، چین بیشترین سانسور را دارد. آنها دارای فایروال بزرگ هستند که استفاده از اینترنت را در کشورشان کنترل می‌کند. این سرویس همه سرویس‌های خارجی محبوب را به همراه تمام ترافیکی که به کشور وارد می‌شود، فیلتر می‌کند، و آنچه را که مردم می‌توانند ببینند بسیار محدود می‌کند.

چگونه از سانسور اینترنتی جلوگیری کنیم

اگر در خانه، محل کار، ISP یا کشورتان سانسور می‌شوید، راه‌حل‌هایی وجود دارد که می‌توانید برای به‌دست‌آوردن آزادی آنلاین بیشتر از آنها استفاده کنید. برخی رایگان هستند، برخی پولی هستند، اما راه‌اندازی همه آنها فقط چند دقیقه طول می‌کشد و محافظت شما را در برابر سانسور بسیار افزایش می‌دهد.

VPNها

VPNها شبکه‌های خصوصی مجازی هستند که می‌توانید به آنها متصل شوید و وب‌سایت‌های بازدید شده و آدرس‌های IP دستگاه شما را رمزگذاری می‌کنند. با پنهان کردن فعالیت وب خود در یک تونل، می‌توانید محدودیت‌های وب‌سایت را دور بزنید.

مرورگر امن

مرورگرهای ایمن مانند Tor اساساً همان کاری را انجام می‌دهند که VPN ها، آدرس IP شما را پنهان می‌کنند و کوکی‌های خود را به‌محض بستن تب‌های وب‌سایت پاک می‌کنند. تمام فعالیت‌های شما سه بار رمزگذاری می‌شود و این تضمین می‌کند که حتی اگر از وب‌سایت‌های محدود بازدید کرده باشید، ایمن خواهید بود.

از حالت ناشناس استفاده نکنید

بسیاری از مردم فکر می‌کنند که حالت ناشناس به طور خودکار تمام تاریخچه وب آنها را پاک می‌کند، اما این‌طور نیست. درحالی‌که داده‌ها به‌صورت محلی حذف می‌شوند، ISP شما همچنان می‌تواند فعالیت‌های شما را به‌صورت آنلاین ببیند، اگر هیچ اقدام امنیتی دیگری مانند VPN وجود نداشته باشد؛ بنابراین درحالی‌که حالت ناشناس می‌تواند از پنهان کردن فعالیت وب شما از افرادی که دستگاه‌ها را با آنها به اشتراک می‌گذارید مفید باشد، برای کسانی که می‌خواهند حریم خصوصی از ISP خود را حفظ کنند، انتخاب خوبی نیست.

پروکسی

سرورهای پروکسی شبیه VPNها هستند؛ زیرا آدرس‌های IP را پنهان می‌کنند و آزادی آنلاین بیشتری را امکان‌پذیر می‌کنند.