کاپ قهرمانی تحلیل و ترید را به چه کسی بدهیم؟

فرض کنید یک میلیون میمون سهام خریدوفروش می‌کنند، آن‌ها به شکل احمقانه و البته کاملاً تصادفی سهام می‌خرند و می‌فروشند. چه اتفاقی رخ می‌دهد؟

بعد از یک هفته، حدود نصف میمون‌ها سود و بقیه ضرر می‌کنند؛ آن‌هایی که سود کردند می‌توانند ادامه دهند و آن‌هایی که ضرر کردند، راهی خانه‌های خود می‌شوند.

در هفته دوم نیمی از میمون‌ها کماکان موفق‌اند؛ درحالی‌که بقیه ضرر کرده‌اند و به خانه فرستاده شدند. به همین ترتیب، در هفته حدود هزار میمون باقی می‌مانند؛ آنهایی که همیشه پول خود را خوب سرمایه‌گذاری کردند.

بعد از بیست هفته فقط یک میمون باقی می‌ماند، کسی که همیشه و بدون ناکامی سهام درست را انتخاب کرده و الان میلیاردر شده است.

رسانه‌ها چه واکنشی نشان می‌دهند؟ به سمت این میمون هجوم می‌آورند تا از اصول موفقیت او خبردار شوند، نکاتی هم پیدا می‌کنند؛

• شاید این میمون در مقایسه با بقیه موز بیشتری می‌خورده است.
• شاید جایی دیگر از قفس می‌نشسته است.
• شاید سرِ خود را مدام در بین شاخه‌ها تکان داده است.
• شاید موقعی که در حال تمیزکردن خودش بوده، مکث‌های طولانی و متفکرانه‌ای داشته است.

حتماً برای رسیدن به موفقیت روشی داشته است و چطور توانسته است این‌قدر موفق عمل کند.

بیست هفته‌ی بسیار دقیق و حساب شده، آن هم از طرف میمون ساده غیرممکن است. داستان میمون خطای نتیجه را توصیف می‌کند. ما تمایل داریم تصمیم‌ها را بر اساس نتایج ارزیابی کنیم نه خود فرایند تصمیم.

مثال کلاسیک در این زمینه حمله ژاپنی‌ها به پرهابل است، حمله ناگهانی هواپیماهای جنگنده ژاپن به پایگاه دریایی آمریکایی در پرهابل که موجب ورود آمریکا به جنگ جهانی دوم شد.

آیا پایگاه نظامی باید تخلیه می‌شد؟ از منظر امروز مسلماً، چون مدارک کافی وجود داشت که حمله نزدیک است؛ اما فقط با نگاه به گذشته، نشانه‌ها این‌قدر واضح به نظر می‌رسد؛ ولی در آن زمان یعنی در سال 1941 شواهد متناقض زیادی وجود داشت، بعضی موافق حمله و بعضی‌ها مخالف بودند.

این بخشی از موضوعی هست که ما در سیگما برای این پادکست انتخاب و صحبت کرده‌ایم. برای دانسته‌های بیشتر در مورد (کاپ قهرمانی تحلیل و ترید را به چه کسی بدهیم؟) پیشنهاد می‌کنیم نسخه‌ی صوتی آن را به‌صورت کامل در ابتدای این صفحه، بشنوید.