لایه‌های مختلف بلاکچین به چه معناست؟
هنگام سرمایه‌گذاری در بازار کریپتو، به‌راحتی می‌توان در نوسانات و روندهای بازار گم شد. بااین‌حال، چیزی که بسیاری از مردم فراموش می‌کنند (مخصوصاً کسانی که تازه وارد این حوزه شده‌اند) این است که سرمایه‌گذاری در یک کوین واقعاً سرمایه‌گذاری در پروژه پشت آن است و مانند سرمایه‌گذاری سنتی، باید دقیقاً بدانید که پول خود را در کجا قرار می‌دهید.
جدای از کاربردهای سطح بالایی که ممکن است یک پروژه ارائه کند، درک اینکه چگونه هر پروژه با اکوسیستم بزرگ‌تر مطابقت دارد، ضروری است.
یکی از ساده‌ترین راه‌ها برای شروع دسته‌بندی کوین‌های مختلف (و به نوبه خود پروژه‌های مختلف) از طریق مفهوم لایه‌بندی است. شاید در مورد راه‌حل‌های لایه ۱ و لایه ۲ شنیده باشید. اما آیا می‌دانید لایه ۱ و لایه ۲ به چه معنی هستند؟ یا حتی لایه ۰ و لایه ۳؟
تجزیه لایه
در اینجا از یک قیاس خانه استفاده می‌کنیم که برای درک این مفاهیم بسیار مفید است.
لایه ۰
لایه ۰ پایه بتنی یک خانه است. فناوری لایه ۰ چارچوبی را هم از طریق نرم‌افزار و هم از طریق سخت‌افزار برای بلاکچین‌ها فراهم می‌کند. به نودها و هر چیز دیگری که برای اتصال آنها برای انتقال داده نیاز است، از جمله پروتکل‌ها و سایر سخت‌افزارهای استخراج، فکر کنید. این لایه اغلب اینترنت بلاکچین نامیده می‌شود، زیرا چندین بلاکچین را می‌توان بر روی یک شبکه تک‌لایه ۰ ساخت.
مقیاس‌پذیری یکی از بزرگ‌ترین موانع راه‌حل‌های مبتنی بر بلاکچین است. بااین‌حال، پروتکل لایه ۰ را می‌توان در چندین مورد استفاده، از جمله اعتبارسنجی داده، تنظیم ساختارهای پاداش فردی و موارد دیگر استفاده کرد.
ویژگی‌های کلیدی
- امکان تعامل (به‌عنوان‌مثال، بلاکچین‌های مختلف ساخته شده بر روی یک پایه لایه ۱ می‌توانند با یکدیگر ارتباط برقرار کنند)
- اگر دو زنجیره بر روی یک لایه ساخته شده باشند، dAppها می‌توانند «کراس چین» باشند.
- بلاکچین را با یک شبکه سنتی ادغام می‌کند.
به‌عنوان‌مثال: پولکادوت، آوالانچ، کاردانو و کازماس
لایه ۱
لایه ۱ طبقه اول خانه است. لایه یک‌ها بیتکوین و اتریوم هستند که همان‌طور که احتمالاً می‌شناسید بلاکچین را نشان می‌دهند.
یک پروتکل زمانی که تراکنش‌ها را روی بلاکچین خود پردازش و نهایی می‌کند، لایه ۱ است. آنها همچنین توکن بومی خود را دارند که برای پرداخت هزینه تراکنش استفاده می‌شود.
لایه یک‌ها از زیرساخت L۰ برای انتقال داده‌ها استفاده می‌کنند. هر لایه یک ساختار خاص خود را دارد، از جمله مکانیسم‌های اجماع، سیستم‌های دفتر کل، زبان برنامه‌نویسی، و اغلب نشانه‌های خاص خود را دارد.
اساساً، لایه یک جایی است که تمام کارها برای اجرای عملکردهای اصلی یک بلاکچین اتفاق می‌افتد که بیشترین انرژی را برای اجرا می‌گیرد.
ویژگی‌های کلیدی
- لایه یک جایی است که سه ویژگی اصلی یک بلاکچین شروع می‌شود: تمرکززدایی، منبع‌باز و تغییرناپذیری.
- هر بلاکچین می‌تواند مستقل از هر زنجیره دیگری اجرا شود.
- ساختار خاص خود را دارد که نحوه اجرای زنجیره و نحوه انتقال و ثبت داده‌ها را مشخص می‌کند.
- تعریف پروتکل‌ها/استانداردها برای پشتیبانی از برنامه‌های غیرمتمرکز (dApps).
مثال: بیتکوین، اتریوم، سولونا، کاردانو، تزوس، الگوراند.
لایه ۲
لایه ۲ طبقه دوم است (داشتن آن خوب است، اما برای اجرای بلاکچین لازم نیست). آنها ادغام‌های طرف ثالثی هستند که بر روی زنجیره‌های لایه ۱ ساخته شده‌اند تا کارایی (توان عملیاتی سیستم) یا مقیاس‌پذیری را افزایش دهند.
در واقع لایه ۲ به یک چارچوب یا پروتکل ثانویه اشاره دارد که بر روی یک سیستم بلاکچین موجود ساخته شده است.
هدف اصلی این پروتکل‌ها حل مشکلات سرعت تراکنش و مقیاس‌پذیری است که شبکه‌های اصلی ارزهای دیجیتال با آن مواجه هستند. در این لایه تراکنش‌ها و فرایندهای بلاکچین می‌توانند مستقل از لایه ۱ (زنجیره اصلی) انجام شوند. به همین دلیل، ممکن است به این تکنیک‌ها به‌عنوان راه‌حل‌های «خارج از زنجیره» نیز اشاره شود.
ویژگی‌های کلیدی
- نباید با برنامه‌ها اشتباه گرفته شود، راه‌حل‌های لایه ۲ اساساً برای حل تراکم L۱ با حذف برخی از تراکنش‌های خارج از زنجیره ساخته شده‌اند.
- انعطاف‌پذیری بیشتر برای نودهای لایه دو. به‌عنوان‌مثال، آنها می‌توانند هر تعداد سرور متعلق به یک شرکت یا یک فرد باشند.
- برای امنیت به زنجیره‌های لایه ۱ تکیه کنید.
لایه ۳
در نهایت، لایه ۳ سقف و منظره بیرونی است. لایه ۳ مولفه رابط کاربری بصری را اضافه می‌کند، برنامه‌هایی ایجاد می‌کند و از فناوری بلاکچین برای ایجاد موارد استفاده قابل اجرا برای کاربران روزمره استفاده می‌کند. آنها اغلب به‌عنوان dApps شناخته می‌شوند.
ویژگی‌های کلیدی
- سهولت استفاده را به فناوری بلاکچین اضافه می‌کند.
- موارد استفاده واضح را برای یک کاربر نهایی روزمره فراهم می‌کند.
- پذیرش انبوه را ممکن می‌سازد.
مثال‌ها: Uniswap ،Curve ،Opensea
ازآنجایی‌که لایه‌های ۱ چیزهای زیادی برای پردازش دارند، حفظ سرعت و مقیاس‌پذیری دشوار است. بهبود مقیاس‌پذیری مستلزم قربانی کردن امنیت یا عدم‌تمرکز است که به‌عنوان سه‌گانه بلاکچین توسط Vitalik Buterin ابداع شده است.
با پیوستن افراد بیشتری به جامعه بلاکچین، همگام شدن با تراکنش‌ها برای L۱ ها سخت‌تر و سخت‌تر می‌شود. کاربران یا در نهایت هزینه‌های نجومی می‌پردازند یا ساعت‌ها و حتی روزها منتظر می‌مانند تا تراکنش‌هایشان تایید شود.
به نوبه خود، چندین راه‌حل ظاهر شده است:
انواع راه‌حل‌های لایه ۱: تغییرات پروتکل توافقی (مانند فورک‌ها)، شاردینگ، تغییر در اندازه بلوک
انواع راه‌حل‌های لایه ۲: کانال‌های حالت، بلاکچین‌های تودرتو، زنجیره جانبی، Optimistic Rollup، پلاسما، والیدیوم
خیلی خیلی ممنونم از مطالب خوب وبسایتتون . واقعا چیزهای زیادی به شخصه یاد گرفتم از سایت خوبتون 👍🙏
سلام و درود آقایاشار عزیز؛
خوشحالیم بابت اینکه مطالب سایت براتون مفید بوده.