مخارج مصرف شخصی (PCE) چیست و چگونه اندازه‌گیری می‌شود؟

مخارج مصرف شخصی (PCE) که به عنوان مخارج مصرف‌کننده نیز شناخته می‌شود، معیاری از هزینه‌های مردم ایالات متحده برای کالاها و خدمات است. طبق گزارش دفتر تحلیل اقتصادی (BEA)، یک آژانس دولتی ایالات متحده، PCE حدود دو سوم هزینه‌های داخلی را تشکیل می‌دهد و محرک قابل توجهی در تولید ناخالص داخلی (GDP) است.

مجموع تخمینی برای مخارج مصرف شخصی (PCE) توسط BEA برای اندازه‌گیری و ردیابی تغییرات در مخارج کالاهای مصرفی در طول زمان جمع‌آوری می‌شود. این رقم می‌تواند ایده‌ای از قدرت اقتصادی و چگونگی تأثیر تغییرات قیمت بر هزینه‌ها ارائه دهد.

آمار مخارج شخصی و درآمد هر ماه در گزارش درآمد و هزینه‌های شخصی BEA منتشر می‌شود. این گزارش همچنین شامل آخرین محاسبه برای شاخص قیمت هزینه‌های مصرف شخصی (PCEPI) است که تغییرات قیمت را اندازه‌گیری می‌کند و دیدگاهی از تورم ارائه می‌دهد.

درک مفهوم مخارج مصرف شخصی (PCE)

مخارج مصرف‌کننده عامل مهمی است که اقتصاد ایالات متحده را هدایت می‌کند و بخش مهمی از تولید ناخالص داخلی است. به همین دلیل شاخص اقتصادی پیشرو محسوب می‌شود. PCE می‌تواند عادات خرید و سطوح پس‌انداز مردم را روشن کند.

این به اقتصاددانان و تحلیلگران کمک می‌کند تا در مورد هزینه‌های آینده و رشد اقتصادی پیش‌بینی خود را انجام دهند. این به شرکت‌ها بینشی در مورد نیازهای تجاری آنها در مورد محصولات و خدمات می‌دهد و می‌تواند بر استخدام و سرمایه‌گذاری تأثیر بگذارد.

و BEA از مخارج مصرف‌کننده برای محاسبه گیج تورم خود یعنی شاخص قیمت PCE استفاده می‌کند. به همین دلیل است که اندازه‌گیری و ردیابی PCE مهم است.

شاخص قیمت PCE

شاخص قیمت PCE یا PCEPI، قیمت‌هایی که مصرف‌کنندگان برای کالاها و خدمات می‌پردازند و همچنین تغییرات در این قیمت‌ها را اندازه‌گیری می‌کند. این معیاری برای سنجش تورم در اقتصاد ایالات متحده است. این شاخص با استفاده از داده‌های PCE محاسبه می‌شود.

PCEPI می‌تواند نشان دهد که آیا قیمت‌ها در مسیر افزایش یا کاهش تورم هستند و چگونه رفتار مصرف‌کننده در واکنش به آن تغییر می‌کند.

PCEPI دو رقم را ارائه می‌دهد. اولی از تمام دسته‌های هزینه برای PCE مشتق شده است. دومی داده‌های مربوط به غذا و انرژی را حذف می‌کند. مورد دوم به عنوان شاخص قیمت اصلی PCE شناخته می‌شود.

PCEPI اصلی می‌تواند روند تورم اساسی را بیشتر نمایان کند. به این دلیل که قیمت مواد غذایی و انرژی به دلیل نوسانات بیشتر در مقایسه با قیمت‌های دیگر می‌تواند آن را مبهم کند.

ردیابی شاخص قیمت PCE

BEA از ارزش دلاری فعلی PCE برای محاسبه شاخص قیمت PCE استفاده می‌کند. همانطور که گفته شد، PCEPI تورم یا کاهش قیمت را نشان می‌دهد که از یک دوره به دوره دیگر رخ می‌دهد.

هر دو شاخص قیمت PCE و شاخص قیمت اصلی PCE (که قیمت مواد غذایی و انرژی را حذف می‌کند) نشان می‌دهد که قیمت‌ها از یک دوره به دوره دیگر چقدر تغییر می‌کند.

اولویت فدرال رزرو برای شاخص قیمت PCE

در سال 2012، شاخص قیمت PCE به شاخص تورم اصلی تبدیل شد که توسط فدرال رزرو ایالات متحده هنگام تصمیم‌گیری در مورد سیاست پولی استفاده می‌شود. فدرال رزرو PCEPI را بر شاخص قیمت قابل مقایسه مصرف‌کننده (CPI) ترجیح می‌دهد، زیرا به طور خلاصه:

• PCEPI تغییرات را در مخارج مصرف‌کننده بهتر منعکس می‌کند.
• طیف وسیع‌تری از هزینه‌ها را پوشش می‌دهد.
• اطلاعات گذشته را می‌توان برای پشتیبانی از اطلاعات اخیر تنظیم کرد.

PCEPI همچنین با داده‌های به‌دست‌آمده از نظرسنجی‌های تجاری وزن‌گذاری می‌شود که نسبت به نظرسنجی‌های مصرف‌کننده مورد استفاده توسط CPI قابل‌اعتمادتر هستند. همچنین، PCEPI از فرمولی استفاده می‌کند که امکان تغییرات در رفتار مصرف‌کننده و تغییرات کوتاه‌مدت را می‌دهد. این عوامل به اندازه‌گیری جامع‌تری از تورم منجر می‌شود.

سایر معیارهای تورم که توسط اقتصاددانان پیگیری می‌شود شامل شاخص قیمت تولیدکننده (PPI) و شاخص قیمت تولید ناخالص داخلی (GDP) است.

مخارج مصرف شخصی (PCE) چگونه اندازه‌گیری می‌شود؟

BEA ارزش کل هزینه‌های مصرف شخصی را به طور جمعی هر ماه گزارش می‌کند. PCE بین کالاها و خدمات مصرفی تقسیم می‌شود. رقم کالاهای مصرفی به دو دسته کالاهای بادوام و کالاهای بی‌دوام تقسیم می‌شود.

کالاهای بادوام اقلامی هستند که بیش از سه سال عمر می‌کنند. به عنوان مثال می‌توان به اتومبیل، لوازم الکترونیکی، لوازم‌خانگی و مبلمان اشاره کرد. کالاهای بی‌دوام عمری کمتر از سه سال دارند. این محصولات شامل محصولاتی مانند لوازم آرایشی، بنزین و پوشاک است. خدمات وظایفی هستند که به نفع گیرنده انجام می‌شوند – مانند مشاوره حقوقی، نظافت خانه و لوله‌کشی.

به طور خاص، دسته‌بندی‌های ارائه شده در داده‌های PCE شامل موارد زیر است:

• کالاهای بادوام: وسایل نقلیه موتوری و قطعات، اثاثیه و تجهیزات خانگی بادوام، کالاهای تفریحی و وسایل نقلیه و سایر کالاهای بادوام.
• کالاهای بی‌دوام: مواد غذایی و نوشیدنی‌هایی که برای مصرف خارج از محل، پوشاک و کفش، بنزین و سایر کالاهای انرژی، و …
• خدمات: مسکن و آب و برق، مراقبت‌های بهداشتی، خدمات حمل‌ونقل، خدمات تفریحی، خدمات غذایی و اقامتی، خدمات مالی و بیمه، و سایر خدمات.

مزایا و معایب هزینه‌های مصرف شخصی (PCE)

مزایا

داده‌های مخارج مصرف شخصی، دیدگاهی از وضعیت اقتصاد ارائه می‌دهد. این اطلاعات برای اهداف سیاست اقتصادی و تصمیم‌گیری تجاری مهم است. وقتی مردم بدون تردید هزینه می‌کنند، معمولاً به این معنی است که اقتصاد خوب پیش می‌رود. زمانی که آنها هزینه‌ها را کاهش می‌دهند، به مشکلاتی در تصویر کلی اقتصادی اشاره می‌کند.

PCE هزینه‌های کل را برای تعداد زیادی از کالاها تخمین می‌زند. این می‌تواند دیدگاهی از هزینه‌هایی ارائه دهد که کالاها و خدمات بیشتری را که واقعاً خریداری شده‌اند، محاسبه می‌کند.

معایب

داده‌های PCE ممکن است منعکس‌کننده خطاهای اندازه‌گیری باشد که در طول جمع‌آوری و در داده‌های منبع ارائه شده به BEA رخ می‌دهد. همچنین ممکن است خطاهای طبقه‌بندی (پس از جمع‌آوری) را به بخش شخصی و سایر بخش‌های شامل حساب‌های ملی منعکس کند.

ارقام قبلی PCE هر سال در معرض تجدیدنظر قرار می‌گیرند. که می‌تواند منجر به اندازه‌گیری‌های مختلف در دوره‌های طولانی شود. برخی از ناظران احساس می‌کنند که این نشان‌دهنده ناتوانی در ارزش‌گذاری واقعی مخارج مصرف شخصی است.

اهمیت مقدار مخارج مصرف شخصی

عدد مخارج مصرف شخصی نشان می‌دهد که آمریکایی‌ها به طور جمعی چگونه پول خود را خرج می‌کنند. این ماه به ماه ردیابی می‌شود و نشانگر سلامت کلی اقتصاد است. همچنین یک جزء کلیدی از شاخص قیمت PCE است که تورم یا کاهش قیمت در قیمت مصرف‌کننده را در طول زمان دنبال می‌کند.

شاخص قیمت PCE در مقابل شاخص قیمت مصرف‌کننده (CPI): تفاوت چیست؟

CPI ماهانه توسط اداره آمار کار بر اساس نظرسنجی از خانوارهای شهری تهیه می‌شود. قیمت «سبدی» از کالاها و خدمات خانگی را که بیشتر مردم به طور مرتب خریداری می‌کنند، اندازه‌گیری می‌کند. حرکات آن از ماه به ماه نشان می‌دهد که آیا قیمت‌های پرداخت شده توسط مصرف‌کنندگان افزایش یا کاهش می‌یابد و این تغییرات چقدر است.

PCE که ماهانه توسط دفتر تحلیل اقتصادی تولید می‌شود، تغییرات قیمت یک سبد کالا را ماه به ماه ثبت می‌کند. دامنه آن گسترده‌تر است. این امر بر تغییرات قیمت در کل اقتصاد و همچنین تغییر در هزینه‌های خارج از جیب مصرف‌کنندگان تأثیر می‌گذارد.

سخن پایانی

مخارج مصرف شخصی یا PCE به اقتصاددانان، افراد و مشاغل اجازه می‌دهد تا ببینند که اقتصاد ماه به ماه چقدر خوب/بد بوده است.

PCE معیاری است که نشان می‌دهد مصرف‌کنندگان چگونه پول خود را خرج می‌کنند و آیا به جای خرج کردن، پس‌انداز می‌کنند یا خیر. همچنین نشان می‌دهد که چگونه مردم با تغییر قیمت‌ها عادت‌های خرید خود را تغییر می‌دهند. این دریچه‌ای برای تقاضا برای محصولات و خدمات فراهم می‌کند که می‌تواند به فرایند تصمیم‌گیری مشاغل و دولت کمک کند.

سوالات متداول!

• مخارج مصرف شخصی (PCE) چیست؟

مخارج مصرف شخصی (PCE) که به عنوان مخارج مصرف‌کننده نیز شناخته می‌شود، معیاری از هزینه‌های مردم ایالات متحده برای کالاها و خدمات است. طبق گزارش دفتر تحلیل اقتصادی (BEA)، یک آژانس دولتی ایالات متحده، PCE حدود دو سوم هزینه‌های داخلی را تشکیل می‌دهد و محرک قابل توجهی در تولید ناخالص داخلی (GDP) است.

• تفاوت شاخص قیمت PCE با شاخص قیمت مصرف‌کننده CPI در چیست؟

بزرگترین تفاوت میان شاخص CPI و PCE در این است که هر دو این شاخص‌ها، تغییرات قیمت کالاها و خدمات را اندازه‌گیری می‌کنند. با این حال، شاخص CPI بر اساس داده‌هایی که توسط مصرف‌کنندگان جمع‌آوری شده‌اند تهیه می‌شود، در حالی که PCE از داده‌های بزرگتری مانند شاخص GDP که شامل همه مؤسسات و کسب‌وکارهاست، بهره می‌برد.