استاندارد ERC۲۰ چیست؟

به لطف محبوبیت و برنامه‌پذیری زنجیره اتریوم، شاهد ظهور توکن‌های بی‌شماری براساس استاندارد توکن ERC-۲۰ هستیم.

براساس گفته Etherscan، در حال حاضر بیش از ۴۵۰۰۰۰ قرارداد توکن ERC-۲۰ وجود دارد و توکن‌های جدید همچنان به شکل روزافزونی در حال تولید و عرضه به بازار ارزهای رمزنگاری هستند.

استاندارد ERC-۲۰ چیست؟

ERC۲۰ یک استاندارد برای توکن‌های قابل‌تعویض است و تضمین می‌کند همه توکن‌ها کیفیت‌های یکسانی دارند. تمام توکن‌های ERC۲۰، از ویژگی‌های توکن بومی ETH در زنجیره اتریوم پیروی می‌کنند.

همچنین هریک از انواع توکن‌های ERC۲۰ با توجه به ماهیت قابل‌تعویض خود، همیشه استانداردهای مشابهی با سایر توکن‌های ERC۲۰ هم‌نوع خود (با آدرس ERC۲۰ مشابه) دارند.

با توجه به اینکه استاندارد ERC۲۰ توسط قراردادهای هوشمند اجرا می‌شود، این استاندارد فنی را «قرارداد ERC۲۰» نیز می‌نامیم. به این ترتیب، استاندارد قرارداد هوشمند ERC۲۰ برای همه قراردادهای هوشمند موجود در زنجیره اتریوم، به‌منظور اجرای توکن‌های قابل‌تعویض استفاده می‌شود.

همچنین با توجه به اینکه قراردادهای هوشمند اساساً شرایط یا قوانین از پیش تعیین‌شده‌ای هستند که باید برای انجام یک اقدام خاص رعایت شوند، استاندارد ERC۲۰ تضمین می‌کند هنگام ایجاد توکن‌های ERC۲۰، قوانین مناسب اعمال خواهند شد.

توسعه‌دهندگان با استفاده از قراردادهای شبکه ERC۲۰ می‌توانند به‌طور دقیق پیش‌بینی کنند که عملکرد توکن‌های جدید ERC۲۰ در اکوسیستم اتریوم چگونه است.

همه توکن‌های استفاده‌شده، تا زمانی که از قوانین از پیش تعریف‌شده پیروی کنند، براساس برنامه‌ریزی عمل خواهند کرد. از سوی دیگر، به‌دلیل ماهیت قراردادهای هوشمند، این قوانین خودکار اجرا خواهند شد. در اصل، قرارداد ERC۲۰ یک API برای توکن‌های قابل‌تعویض موجود در زنجیره اتریوم اجرا می‌کند.

توکن‌های ERC۲۰ چگونه ساخته می‌شوند؟

برای ایجاد توکن ERC۲۰ باید از طریق یک قرارداد هوشمند عمل کنید.

شما همیشه می‌توانید قرارداد ERC۲۰ خود را براساس دستورالعمل‌های کلی استاندارد ERC۲۰ ایجاد کنید.

با این حال، راهی بسیار سریع‌تر و ساده‌تر وجود دارد. این روزها بسیاری از پلتفرم‌های منبع‌باز، انواع الگوهای کد از جمله قراردادهای هوشمند را در اختیار شما قرار می‌دهند؛ برای مثال می‌توانید با مراجعه به OpenZeppelin یک الگوی قرارداد مربوط به ERC۲۰ دریافت کنید.

همچنین می‌توانید نیازهای مربوط به نودهای خود را از طریق ارائه‌دهندگان و پلتفرم‌هایی مانند Moralis پوشش دهید. در ادامه نحوه ایجاد توکن ERC۲۰ از طریق مورالیس را بیان کرده‌ایم:

مرحله ۱: یک حساب MetaMask ایجاد کنید. MetaMask به‌عنوان کیف پول ERC۲۰ و یکی از محبوب‌ترین کیف پول‌های رمزنگاری‌شده در بازار شناخته می‌شود که بیش از ۱,۰۰۰,۰۰۰ کاربر دارد.

برای دسترسی به MetaMask باید افزونه مرورگر یا اپلیکیشن موبایلی آن را دانلود کنیم. Moralis احراز هویت کاربران را نیز از طریق این کیف آسان کرده است.

مرحله ۲: حال باید برای شبکه‌ای که می‌خواهیم توکن خود را در آن مستقر کنیم، یک گره بلاکچین کاملاً کارآمد انتخاب می‌کنیم. به ستون سمت چپ رابط Moralis بروید و روی تب «Speedy Nodes» کلیک کنید.

سپس، چهار شبکه مختلف در اختیار شما قرار می‌گیرد که همه شبکه‌ها دارای دکمه «Endpoints» هستند.

اگر روی یکی از دکمه‌های Endpoints کلیک کنید، آدرس‌های اینترنتی (URLs) متفاوتی در اختیار خواهید داشت.

این URL ها اساساً نودهای بلاکچین هستند که می‌توانیم از آن‌ها برای فعال‌کردن پروژه‌های خود به‌منظور برقراری ارتباط با بلاکچین‌های مختلف استفاده کنیم.

مرحله ۳: در این مرحله باید سه کار را انجام دهیم. اول، یک شناسه مجوز اضافه کنیم.

سپس خط pragma را اضافه کنیم.

و در پایان بسته OpenZeppelin مناسب را وارد کنیم.

مرحله ۴: اکنون می‌توانید با استفاده از قالب‌هایی که در وب‌سایت OpenZeppelin برای انواع مختلف توکن‌ها موجود است، توکن‌هایتان را به‌راحتی ایجاد کرده و در کیف پول ERC۲۰ خود نگهداری کنید.

معایب توکن ERC۲۰ چیست؟

با توجه به اینکه ERC-۲۰ اولین استاندارد توسعه‌یافته در شبکه اتریوم محسوب می‌شود، کاستی‌ها و معایبی نیز دارد. براساس تحقیقات و گزارش‌های توسعه‌دهندگان، مشکل کلیدی شبکه ERC۲۰ در قراردادهای هوشمند است.

همان‌طور که می‌دانید، یک تراکنش زمانی انجام‌شده در نظر گرفته می‌شود که وجوه با موفقیت منتقل شوند و اگر خطایی رخ دهد، فرایند تراکنش و انتقال باید رد شود. هنگام انتقال ETH این اتفاق می‌افتد: اگر توکن‌ها به قراردادی ارسال شوند که با ETH سازگار نیست، معامله از طرف گیرنده و توسط قرارداد هوشمند رد خواهد شد و انتقال وجه انجام نمی‌شود.

با این حال، درباره استاندارد توکن‌های ERC۲۰، همه‌چیز به‌گونه‌ای دیگر اتفاق می‌افتد: قرارداد هوشمندی که از استاندارد ERC۲۰ پشتیبانی نمی‌کند، تراکنش را رد نخواهد کرد؛ درنتیجه توکن‌ها فریز (غیرقابل پرداخت)‌ می‌شوند و از دست می‌روند.

این اتفاق به این دلیل رخ می‌دهد که برای مبادله توکن‌های ERC۲۰ دو تابع وجود دارد و هریک باید برای فرایندی خاص استفاده شوند. اولین مورد درباره تابع transfer (انتقال) است که به شما امکان می‌دهد توکن‌ها را به یک آدرس خاص ارسال کنید.

بیشتر بخوانید:

دومین مورد نیز برای واریز توکن‌ها به یک قرارداد هوشمند استفاده می‌شود که نیاز به ترکیبی از توابع approve (تأیید) و transferFrom (انتقال از) دارد.

به لطف تابع تأیید، کاربر به یک قرارداد هوشمند اجازه می‌دهد وجوه او را برداشت کند که این مورد توسط تابع transferFrom انجام می‌شود، اما اگر کاربر به اشتباه توکن‌ها را با استفاده تابع انتقال، در یک قرارداد هوشمند واریز کند، تراکنش موفق تلقی می‌شود و شبکه آن را تشخیص می‌دهد، اما خود قرارداد هوشمند این تراکنش را نمی‌بیند و درنتیجه اعتباری برای آن قائل نخواهد شد؛ برای مثال اگر به این روش توکن‌ها را به یک قرارداد مبادله غیرمتمرکز ارسال کنید، قرارداد این وجوه را دریافت می‌کند، اما در موجودی ظاهر نمی‌شوند.

همچنین اگر چنین قراردادی نتواند عملکرد برداشت توکن اضطراری را اجرا کند، استرداد وجوه ارسالی غیرممکن خواهد بود. وجود این مشکل سبب شده است اکوسیستم اتریوم تا امروز میلیون‌ها دلار از دست بدهد.

تفاوت توکن ERC۲۰ با توکن TRC۲۰

اگرچه ERC۲۰ و TRC۲۰ هر دو از استاندارد توکن‌های بسیار مهم و منحصربه‌فرد محسوب می‌شوند، تفاوت‌های اساسی دارند که در این بخش به مهم‌ترین آن‌ها پرداخته‌ایم.

• شبکه بلاکچین: شبکه اتریوم برای ERC و شبکه Tron برای توکن‌های نوع TRC استفاده می‌شود.
• سبک آدرس: آدرس ERC۲۰ با ۰ و x درحالی‌که آدرس توکن‌های TRC با T شروع می‌شود.
• سرعت انتقال: مبادله توکن‌های نوع ERC حداکثر ۵ تا ۱۰ دقیقه و توکن‌های TRC از چند ثانیه تا چند دقیقه طول می‌کشد.
• کارمزد: میانگین هزینه‌ای که برای توکن‌های ERC دریافت می‌شود، حدود ۳۰ USDT است و برای توکن‌های نوع TRC از ۲ USDT شروع می‌شود.
• ایمنی: اقدامات ایمنی در توکن‌های ERC در مقایسه با توکن‌های رمزنگاری نوع TRC بسیار بالاست.
• تراکنش در ثانیه: توکن‌های ERC قادر به پردازش ۲۰ تراکنش در ثانیه هستند و توکن‌های مبتنی بر TRC می‌توانند حدود ۲۰۰۰ تراکنش در ثانیه را پردازش کنند.

تفاوت توکن ERC۲۰ با توکن BEP۲۰

فاکتورهای زیر به شما کمک می‌کنند تا تفاوت اصلی بین توکن‌های BEP۲۰ و ERC۲۰ را به‌وضوح درک کنید:

• هزینه‌های گس: با توجه به اینکه زنجیره هوشمند بایننس (BSC) از روش PoSA (مرجع اثبات سهام) برای اعتبارسنجی بلوک‌ها استفاده می‌کند، هزینه تراکنش برای توکن BEP۲۰ بسیار کمتر از ERC۲۰ است.
• سرعت تأیید: روش اعتبارسنجی PoSA بایننس سبب می‌شود سرعت اجرای تراکنش‌های BEP۲۰ در مقایسه با تراکنش‌های انجام‌شده از طریق ERC۲۰ بالاتر باشد. میانگین سرعت تأیید بلوک در بلاکچین‌های زیربنایی برای BSC حدود ۳ ثانیه و برای اتریوم نزدیک به ۱۵ ثانیه است.
• امنیت: ضعف امنیتی بالقوه مدل اعتبارسنجی PoSA بایننس به انتقادات زیادی منجر شده است. BSC برای تأیید بلوک تنها به ۲۱ اعتبارسنج متکی است؛ درحالی‌که بیش از ۷۰۰۰۰ اعتبارسنج در سراسر شبکه اتریوم توزیع شده‌اند.

جمع‌بندی

استاندارد ERC-۲۰ (درخواست اتریوم برای نظرات) اولین و پرکاربردترین استاندارد برای توکن‌های اتریوم است. شبکه ERC۲۰ اولین بار در سال ۲۰۱۵ توسط توسعه‌دهندگان اتریوم معرفی شد؛ به بیان ساده‌تر، توکن‌های ERC-۲۰ قراردادهای هوشمند تخصصی هستند که براساس بلاکچین اتریوم عمل می‌کنند. این استاندارد کار توسعه‌دهندگان را بسیار آسان کرده است.

تا به امروز، بیش از ۶۵۰۰۰ توکن ERC۲۰ در شبکه اتریوم راه‌اندازی شده است. برای کسب اطلاعات بیشتر درباره توکن و استاندارد ERC۲۰ می‌توانید با متخصصان سیگما تماس بگیرید.

پرسش‌های متداول

• مؤلفه‌های قرارداد ERC-۲۰ چیست؟

قراردادهای استاندارد ERC۲۰ دارای دو مؤلفه اختیاری (نام توکن، نماد توکن و تعداد اعشار توکن) و اجباری (آدرس قرارداد و کل عرضه توکن‌ها) است.

• کدام سکه‌ها جزء توکن‌های ERC۲۰ هستند؟

تتر (USDT)، سکه بایننس (BNB)، سکه USD (USDC)، رپد بیتکوین (WBTC) و دای (DAI) نمونه‌هایی از توکن‌های ERC۲۰ هستند.

• با توکن‌های ERC۲۰ چه کاری می‌تواند انجام داد؟

کاربران می‌توانند مواردی مانند تأمین مالی جمعی، حق رأی، پرداخت کارمزد تراکنش‌ها و همچنین نشان‌دادن مالکیت دارایی را از طریق این توکن‌ها انجام دهند.